(بند ۱)
روحم در قفس، تنم خسته است،
ایمانم مشعلی، بر روشنایی بسته.
در اعماق قلبم دردی نهفته،
به امید رهایی، چشمانم پر از اشک.

(همخوان)
به سوی آسمان پر می کشم، بال هایم گشوده،
از بار گذشته، روحم رها گشته.
نور ایمانم، راهم را روشن می کند،
تنم سبک می شود، روحم به آرامش می رسد.

(بند ۲)
دعاهایم در آسمان می پیچد و می رقصد،
نشانه های گناهانم، کم کم پاک می شود.
درهای قلبم گشوده می شود، پر از عشق می شود،
آتش رهایی، روحم را دوباره می سازد.

(همخوان)
به سوی آسمان پر می کشم، بال هایم گشوده،
از بار گذشته، روحم رها گشته.
نور ایمانم، راهم را روشن می کند،
تنم سبک می شود، روحم به آرامش می رسد.

(پل)
بوی خاک، به من آرامش می بخشد،
امواج دریا، روحم را خنک می کند.
گرمای خورشید، قلبم را گرم می کند،
معجزه رهایی، مرا دوباره متولد می کند.

(همخوان)
به سوی آسمان پر می کشم، بال هایم گشوده،
از بار گذشته، روحم رها گشته.
نور ایمانم، راهم را روشن می کند،
تنم سبک می شود، روحم به آرامش می رسد.

(پایان)
روحم رها شده، تنم سبک شده،
ایمانم قوی شده، قلبم پر از عشق و شکوفایی است.
اکنون آزادم، اکنون در آرامشم،
آهنگ رهایی، تا ابد امیدوارانه می ماند.